Fotografía y video realizado por el fotógrafo Tono Arias para Antón Lopo
Lampíricos es palabra y luz. Cuerpo y poesía. Espacio y atmósfera. Performance y acción. Sobre todo, preguntas: preguntas sucesivas que tejen una estructura inquietante. Antón Lopo comenzó a trabajar en Lampíricos sobre unos textos elaborados en una larga estancia en Essaouira, uno de los núcleos fuertes del sufismo marroquí. De esa experiencia, y de la deriva que encuentra a su regreso, surgen textos que indagan en una contemporaneidad quebrada, con un corpus social reventado y una aturdida parálisis individual. Pero Lampíricos no es solamente la crónica de ese saqueo, sino también un paisaje de impulsos y sentimientos que atrapa al espectador-lector en una acción implacable.
“Adéntrase no espazo un home que camiña coa súa propia luz. O son ambiental delimita as arestas do discurso. ‘Este é o noso exilio’. O home preséntase como un poeta disconforme, dismoderno’, e, polo que di, acompáñano ‘fumadores, mestres sufís, mulleres en loita’ ou seres que se alimentan de ‘maxia e hurís’. A partir dese instante, o home comeza a desenvolver as voces que oíu durante a súa propia desaparición, nunha viaxe que ás veces é un combate e, outras veces, unha prácida tarde de Martinis […]